Dit plaatje kwam ik tegen op pinterest. Blijkbaar had ik het een hele tijd geleden opgeslagen, maar kon het mij niet meer herinneren. Toen ik de tekst las kwam er zoveel in mij op, maar tegelijkertijd voelde ik me ontzettend leeg. Wat kwam er dan allemaal bij me op? En waarom voelde ik me dan zo leeg? Antwoord op de eerste vraag is dat er allerlei situaties bij mij opkwamen van zaken die mij waren opgevallen bij een aantal mensen in mijn omgeving waarop ik hen niet durf aan te spreken. Bepaalde nalatigheden, misschien zonden of .. ik weet het niet. Het is niet dat ik niet durf omdat ze me zouden afsnauwen, nee Alhamdulillaah. Ik weet juist dat ze de naseeha ter harte zouden nemen en ermee zouden doen wat voor hun het beste lijkt. Maar ik ben bang omdat ik niet weet hoe ik het advies moet formuleren. Zodanig dat ze echt begrijpen dat het vanuit mijn hart komt en ik niet kom om te verwijten. En toen kwam het lege gevoel. Als ik echt van haar* houd, dan zou ik een manier vinden. Dan zou ik bij voorbaat zeggen dat ik moeite heb met het juiste te zeggen en of ze mij kan excuseren als ik verkeerd overkom, omdat dat absoluut niet mijn bedoeling is. Mijn zuster zou dat begrijpen. Volkomen begrijpen. Zoveel liefde en toch een bepaalde leegte. Is het omdat de zusterband in werkelijkheid niet meer is wat het geweest is? Het lijkt erop dat we kunnen lachen om beschamende onderwerpen, maar ons schamen om open te zijn over de waarheid. Ik krijg de neiging om mezelf af te zonderen. Om even na te denken over mezelf, mijn eigen daden te reflecteren en even niet meer onder het ‘gezelschap’ kom. Ik krijg de neiging, maar ik doe het niet. Natuurlijk reflecteer ik mezelf, maar mezelf afzonderen van het gezelschap zal averechts werken. Ik zal in korte tijd ten prooi vallen voor de Shaytan. Immers een wolf valt een kudde schapen niet aan, maar wel als een schaap is afgezonderd. Er is werk aan de winkel. Dat is zo en dat blijft zo. Feit blijft, samen staan we sterker.
Mijn advies als je in een dergelijke situatie terecht komt, (voor wat mijn advies waard is) ga juist om met deze geliefde zusters. Betrek hen in de fase waar je in zit. Bepaalde aanbiddingen, maar voornamelijk het opdoen van kennis. Het opdoen van kennis zorgt ervoor dat een persoon weer focus krijgt. Meer oplet en meer naar zijn eigen daden kijkt en reflecteert. Weet je niet hoe je de nasieha kunt overbrengen, breng dan de goede daden over en wellicht herpakt ze zich vanzelf en zo niet, dan zijn jullie samen al iets sterker in je Imane dat als ze toch moeite heeft om de zonde na te laten, dan zijn jullie al op weg om samen een betere weg in te slaan. We blijven mensen, we blijven fouten maken. Maar we kunnen wel leren om niet opnieuw dezelfde zonden te begaan.
Oh Allaah, we hebben onszelf onrecht aangedaan, indien U ons niet vergeeft dan zullen wij tot de verliezers behoren.
Hoe ga jij om met dergelijke situaties. Ik blijf ze lastig vinden. Wat is jouw advies? Of kan je een tip gebruiken? Laat het weten, hieronder.
Liefs van mij.
* in dit geval mijn zuster. Ik heb het in enkelvoud gehouden zodat het makkelijker leesbaar blijft.
A Muslimah's Blog 