We are in need of each other ..

Het is alweer ruim een week geleden dat de maand Ramadan ons heeft verlaten. Het blijft me verbazen hoe snel de tijd voorbij strijkt. Zo zaten we ons te verheugen op haar komst en zo is het alweer voorbij.. net als het leven van een ieder van ons, subhaan’Allaah.

Hoe is bij jou de afgelopen week verlopen? Voel je nog iets van de zoetigheid van onze teruggekeerde gast? Als ik zo kijk naar hoe het bij mij nu gaat, betrap ik mezelf erop weer verder te zijn gegaan met dit wereldse leven. Keer op keer merk ik dan ook dat deze wereld mij niet in haar greep heeft, maar dat ik haar niet los lijk te kunnen laten.

Op het moment dat ik dan weer denk in welke positie ik mezelf plaats tussen de dienaren van Allaah, staan de tranen alweer in mijn ogen.

Ik zeg dit niet om mijn zonden openbaar te stellen, ik zeg dit, omdat ik niet wens dat men denkt dat ik goed bezig ben ( omdat ik deze blog) heb terwijl dat niet zo is. Ik heb ook mijn zonden. Wat ik wil zeggen met deze blog is, dat elke post die ik plaats op de eerste plaats naar mezelf gericht is. Wat ik voel en wat ik zie, is hetgeen ik benoem en beschrijf. Ik vraag Allaah om mij en jullie te vergeven en standvastig te maken, wij zijn behoeftig aan Hem en zonder Hem zijn we niets.

Allaah houdt van Zijn dienaren. Op momenten dat je je zwak voelt, weet dan dat jij een stap weg hebt genomen uit de weg naar de Tevredenheid van Allah. Allah houdt van het berouw van Zijn dienaren.

Houd jullie goed, ik houd van jullie omwille van Allaah.